امروز یک ایمیل از دوستی دریافت کردم که نوشته بود:
خارجی یا ایرانی؟
بعضی مادران ایرانی، وقتی که تمام وسایل و
جهیزیه دخترشون رو از نوع خارجی می خرند تا پیش بقیه کم نیارن ، (حتی اگر اون کالا مشابه ایرانی داشته باشه و حتی اگر کیفیتش هم مثل هم و یا بهتر باشه ) و لی با چشمان اشک آلود از خدا
می خوان پسرشون بره سر کار و کالایی {ایرانی} تولید کنه
ولی
پیش خودشون فکر نمیکنن که چطور ممکنه کسی کارخونه ای رو راه بندازه و کسی
رو استخدام کنه تا چیزی تولید بشه که خریدار نداشته باشه.
باید ایرانی باشیم ولی در عین حال کمی ژاپنی فکر کنیم ، ژاپنی ها که جنس وطنی خودشون رو حتی با
قیمت بالاتر و کیفیت پایین
تر بر نمونه ی
خارجی اون ، همیشه و همیشه ترجیح میدن. ما چی
در نظر بگیرید که در سال چه مقدار هزینه جهیزیه در کشور میشود و چه مقدار از این هزینه برای اجناس داخلی صرف میشود؟؟